Heel lang heb ik getwijfeld of ik deze blog zou schrijven. Ongeveer 6 jaar zelfs. Nu is het dan toch zover dat ik deze informatie met jullie ga delen. Waarom? Dat lees je verderop.
Beschuldigd worden van een AMK melding
In het najaar van 2011 werden wij door toenmalige buren beschuldigd van het doen van een AMK melding betreffende hun gezin. In die periode lagen wij niet op goede voet met deze mensen. Even voor de duidelijkheid: die melding hebben wij nooit gedaan. Wij hebben nooit een oordeel gehad over hun manier van opvoeden en al helemaal nooit de intentie gehad deze mensen in de problemen te brengen. We negeerden ze, dat wel, omdat we het gewoon geen prettige personen vonden. Verder lieten we ze met rust. Maar goed, kennelijk was er een anonieme AMK melding gedaan over dit gezin en kregen ze Veilig Thuis, destijds het Algemeen Meldpunt Kindermishandeling, over de vloer. Heel vervelend, dat begrijp ik maar al te goed!
De beschuldiging
In 2011 was social media al flink in opkomst, en zowel ik als de betreffende buren zaten op oa twitter. Ze hielden ook een blog bij en schreven hier over de melding. Daarin werd genoemd dat zij buren verdachten, zonder naam en toenaam. Op twitter werd ik wel met naam en toenaam genoemd. Ze schreef dat ze 100% zeker was dat wij er achter zaten! Hoe ze dit konden weten, geen idee, want we waren het dus niet, maar goed. Ik vond het heel naar om beschuldigd te worden. Nog veel vervelender vond ik het, dat ik aan mensen moest gaan uitleggen dat het niet waar was. Ik kreeg mailtjes, privéberichtjes en smsjes met teksten als: je hebt het vast met een goede reden gedaan… “Wat?, dacht ik. Ik heb helemaal niets gedaan!”
Dan moet je maar hopen dat mensen je op je woord geloven, want hoe bewijs je zoiets? Buren spraken mij persoonlijk aan over de kwestie. Kennelijk gingen we in het blok waar we woonden ook over de tong. Sommige mensen zeiden daar dus iets over, anderen niet, maar die dachten misschien ook dat wij de melding hadden gedaan. Iedereen wist immers wel dat we geen goed contact hadden met deze buren.
Ontkrachten
Je eerste primaire reactie als zoiets gebeurt, is dat je wil bewijzen dat je het niet gedaan hebt. Ik belde het AMK, maar zij gaven aan niets voor me te kunnen doen ivm geheimhoudingsplicht. Als ze voor mij een verklaring zouden schrijven dat we het niet waren geweest, kwamen volgende week de volgende buren, en dan weer en dan weer, tot uiteindelijk toch nog maar 1 paar buren zou overblijven (bij wijze van spreke) en dan werd alsnog bekend dat zij de melders waren. Daar konden ze dus niet aan beginnen. Ze verwezen me naar de politie om aangifte te doen van smaad. Hier heb ik serieus over gedacht, maar tenslotte besloten we dat het beter zou zijn om erboven te staan. Wie ons echt goed zou kennen, zou weten dat we het niet hadden gedaan. Wie wilde geloven dat we inderdaad tot zoiets in staat waren, tja, dat was hun probleem. Het had ons al genoeg negatieve energie gekost.
Het bewijs
Zo kabbelden de jaren voort, tot ik in 2013 per toeval voor mijn werk op de website van het AMK moest zijn. Daar trof ik een zinnetje dat mij triggerde. Als je ooit een anonieme melding had gedaan, mocht je ten allen tijde jouw deel van het dossier in zien om te kijken of je verklaring goed was opgenomen. Ik besloot een brief te schrijven met de vraag of ik het dossier mocht inzien. Na een paar weken kreeg ik een brief met daarin inderdaad het bewijs dat ik de betreffende melding nooit had gedaan. Mijn gegevens waren niet bekend bij het AMK.
Wat heb ik met het bewijs gedaan?
Misschien denk je dat ik met deze brief naar de betreffende buren ben gegaan? Niets is minder waar. Ze woonden er inmiddels al niet meer, en het was me er eigenlijk niet om te doen om deze mensen hun ongelijk aan te tonen. Dat ze serieus hebben gedacht dat wij de melding hebben gedaan is hun eigen gemis. Dat ze al die tijd iemand anders niet hebben verdacht, die het kennelijk wél nodig vond om de melding te doen, is misschien nog wel sneuer voor ze. Maar ik laat dit bij hen.
Gevaar van social media
De brief vond ik puur voor mezelf fijn om te hebben. Het voelde na al die jaren toch ergens als een beetje gerechtigheid. We hadden het niet gedaan, de primaire reactie was dat we daar bewijs van wilden en dat bewijs hebben we nu. Voor onszelf. En wie er ooit om zou vragen, mag de brief zien. Ik heb me destijds erg druk gemaakt over het systeem bij het AMK. Dat anoniem melden lijkt goed, maar er schuilt dus ook een gevaar in. Daarnaast is het met de social media van tegenwoordig heel makkelijk om allerlei onware informatie te verspreiden over iemand. De les die ik dus wil meegeven is dan ook: geloof niet zomaar alles wat mensen roepen op Facebook en twitter, zelfs niet als ze beweren dat ze iets 100% zeker weten. Soms is het gewoon niet waar. Doe eerst nauwkeurig onderzoek en vraag na of iets klopt in plaats van klakkeloos dingen aan te nemen! Ik vond de buren die mij op de man af vroegen of het waar was fijn, want dat gaf me de kans uit te leggen hoe de waarheid in elkaar stak.
Wie heeft ook wel eens zoiets meegemaakt? Hoe zou jij hier mee zijn omgegaan? Laat het weten via de mail of in een reactie.
Dit bericht Beschuldigd worden van een AMK melding verscheen het eerst op Hip & Hot - blogazine.